Parveke / Paylaş / Share
Geceler sömürülmüşlüğüm kadar uzun
kültürel varsıllık kadar anlamlıdır imgelerim
sensizlik yapamamabilmek kadar sıkıcı
ve köyümde
köylümün bilmediği dilde
asılı duran yazılar kadar
askerî jiplerin ardına asılan çocuklardan daha fazla
ve asıldığı için çocuğunu döven anneden
daha az anlamlısın benim için
dokuz ay karnında taşıdığı genceciğini
dokuz yıldır göremeyen annenin
gözlerindeki yas
içindeki ümit
-sizlik
ve erkeğini de ağlatan hıçkırığısın sen
evlenmeden yaşama sevinci elinden alınmış
sevgi dolu kızsın sen
talihsizsin
gel
bana gel
beni de yanına alarak
ümit ol içimde
ses ol
Şubat gibi
ayaklanma ol
devrim ol
şehâdet ol
gel bana benle birlikte
kollarımı açtım sana
iki kolum iki nehir
sen de arada kalan vatan ol.
13 Şubat 1992
Parveke / Paylaş / Share