Parveke / Paylaş / Share
Leylâlar içinde hülyam oldun sen,
Hülyam içinde güzide oldun sen.
Ayrı düştün bir yere varamadın,
Bulut idim koptun sibel oldun sen.
Tenha duran gönlüme dost ararken,
Karanlık kalbime ziya oldun sen.
Yıllar yılı tarî duruyorken,
Ulvî gibi yandın ahter oldun sen.
Çürük meyvâ gibi dalda dururken,
Bana hayat veren tubâ oldun sen.
Anı kalan son dala tutunurken,
Beni ordan atan rüzgâr oldun sen.
Sevgiden yana birşey kalmamışken,
Vehim midir nedir rağıb oldun sen.
Dünü günü hatırlayamaz iken,
Ab-ı hayat içtin daim oldun sen.
Herkes kendin için başkasını yıkarken,
Kudsî vedatlara sembol oldun sen.
Yalnız kalmaya tam da alışmışken,
Sediyani’nin şiirine konu oldun sen.
15 Mart 1988
Parveke / Paylaş / Share