Bilimsel Veriler, Arkeolojik Bulgular, Antik Tabletler ve Tüm Kutsal Kitaplar Işığında Objektif ve Gerçek Peygamberler Tarihi
Kürdistanlı Peygamberler – 104
■ İbrahim Sediyani
– geçen bölümden devam –
■ Uygarlıklar Tarihinde Ensest Evlilikler ve Ensest Cinsel İlişkiler
Antik Çin’de, aynı soyadına sahip birinci kuzenlerin (yani babanın kardeşlerinden doğanlar) evlenmesine izin verilmezken, farklı soyadlarına sahip olanlar (yani anne tarafından kuzenler ve baba tarafından kuzenler) evlenebilirdi. (12324)
Bazı toplumlarda, örneğin Antik Mısır (Kemet)’da, kraliyet ailesindeki kardeş – kızkardeş, baba – kız, anne – oğul, kuzen – kuzen, teyze – yeğen, amca – yeğen ve diğer ilişki kombinasyonları, kraliyet soyunu sürdürmenin bir yolu olarak evlendirilirdi. (12325)
Mısır firavunlarının birçoğu kendi kızkardeşleriyle evlendi ve kraliyet soyunu devam ettirmek için onlarla birkaç çocuk yaptı. Örneğin Tutanxamon (M. Ö. 1341 – M. Ö. 1323), üvey kızkardeşi Anxesenamon (M. Ö. 1342 – M. Ö. 1322) ile evlendi. Greko-Romen döneminde Mısır’daki tüm sınıflar arasında kardeş evlilikleri yaygındı. Çok sayıda papirüs ve Roma nüfûs sayımı beyanları, birçok kocanın ve karının aynı baba ve anneden olan kardeş ve kızkardeş olduğunu doğruluyor. (12326) Ancak, mevcut kanıtların bu tür ilişkilerin yaygın olduğu görüşünü desteklemediği de ileri sürülmüştür. (12327)
Bu ilişkilerin en ünlüsü Ptolemaĩos kraliyet ailesindeydi. VII. Kleopátra Theá Filopátor (M. Ö. 70 – M. Ö. 30), iki küçük kardeşi XIII. Ptolemaĩos Theós Filopátor (M. Ö. 62 – M. Ö. 47) ve XIV. Ptolemaĩos Filopátor (M. Ö. 59 – M. Ö. 44) ile evliydi. Annesi ve babası V. Kleopátra Trúfaina (M. Ö. 95 – M. Ö. 57) ve XII. Ptolemaĩos Néos Diónusos (M. Ö. 117 – M. Ö. 51) da kardeşti. II. Arsinón Filádelfos (M. Ö. 316 – M. Ö. 268) ve küçük kardeşi II. Ptolemaĩos Filádelfos (M. Ö. 309 – M. Ö. 246), gelenekten bir sapma olarak, tam kardeş evliliğine katılan ailedeki ilk kişilerdi. (12328) Tam kardeşler arasındaki birlik, Yunan ve Makedon geleneklerinde normlara aykırıydı ve en azından bazı şehirlerin yasaları tarafından yasaklanmıştı. (12329)
Eski Mısır firavunları arasında yaygın olan kardeş evliliği, Yunan egemenliğinden sonra da Helenistik yöneticiler tarafından bile sürdürüldü. Ancak Mısır’da, firavun hanedanları dışında bile kardeş evlilikleri hiç de nadir değildi. Bu durum esas olarak Greko-Romen döneminden kalma nüfûs sayımı kayıtlarıyla belgelenmektedir. (12330)
Antik Mezopotamya’daki Babil Uygarlığı’nda, Babil’in 1. hanedanının 6. kralı ünlü Hammorabu veya Hammurabi (M. Ö. 1810 – M. Ö. 1750; iktidar yılları M. Ö. 1792 – M. Ö. 1750) döneminde, biyolojik anne – baba ile çocuklar arasında cinsel ilişki yasaktı. “Hammurabi Kanunları”nda suçlar arasında baba ile kızı arasındaki cinsel ilişki ve anne ile oğlu arasındaki cinsel ilişki de yer alıyordu. Bu durumun hukukî sonuçları babanın sürgüne gönderilmesi, anne ve oğlunun ise ölümle cezalandırılması olmuştur. Başka bir yasakla da oğul ile üvey anne arasındaki cinsel ilişki suç sayıldı. Ancak suçun esaslı bir unsuru, üvey annenin ölen kocadan en az bir çocuğun babası olması gerekliliğiydi. Burada da hukukî sonuç üvey oğlun sürgün edilmesiydi. (12331)
“Hammurabi Kanunları” şöyle der:
* Şumma awîlum warki abîşu ina sûn ummîşu ittatîl, kilallîşunu iqallûşunûti. (Babasının ölümünden sonra bir erkek evlat annesiyle cinsel ilişkiye girerse, ikisi de ateşte diri diri yakılır.) (12332)
Ensest evlilik, Antik İran’daki Axamenîş Uygarlığı’nda büyük kültürel ve toplumsal öneme sahipti. “Yasna Haptahati”, Axamenîş krallarının bu geleneğini ilk kez bildiren kaynaktır. Birçok Axamenîş hükümdarının kızkardeşleriyle, üvey kızkardeşleriyle veya kızlarından biriyle evlendikleri bilinmektedir. Karmaşık âyinlerin uygulanmasını denetlemekle görevli olan güçlü rahiplik sınıfı Macîler bu uygulamaya karşı çıkmış gibi görünmüyor.
Daha önce de anlattığımız üzere, Zerdüştîlik, ensesti bırakın yasaklamayı ve engellemeyi, bilakis teşvik eder, hatta kutsar. Zerdüştîlik’te özel olarak “Xweydude” (Xᵛaētuuadaθa) olarak adlandırılan ensest uygulaması, İslam’ın fethinden önce Zerdüştî coğrafyalarda tarihsel olarak uygulanan bir tür aile içi veya yakın akraba evliliğidir. (12333) Bu tür evliliklerin Zerdüştîlik kozmogonisinden esinlendiği ve dîndarlık ölçüsü kabul edildiği kaydedilmiştir. Zerdüştîlik’te yüksek bir ibadet eylemiydi ve hatta bunu yapmamanın cezaları vardı. (12334)
“Xweydude” (Xᵛaētuuadaθa) denilen bu doğrudan aile içi ensest evlilik biçimi, Zerdüştîler’in kendi kızkardeşleri, kızları, torunları ve kendi anneleriyle bile evlenmelerine izin veriyordu. (12335)
Antik Çağ Zerdüştî toplumlarda, kuzenler arasındaki ensest, kutsanmış bir erdemdir, ancak bazı kaynaklarda ensestin ebeveyn – çocuk veya erkek kardeş – kız kardeş arasındaki ilişkiye kadar gittiğine inanılır. Bu gelenek o kadar kutsal kabul ediliyordu ki, ensest bir çiftin ürettiği bedensel sıvıların iyileştirici güçleri olduğuna inanılıyordu. Örneğin kutsal kitap “Avesta”nın “Vendidad” bölümü, ceset taşıyıcılarına evli bir ensest çiftin idrarının bir karışımıyla kendilerini arındırmalarını tavsiye ediyordu. Koyunların, öküzlerin ve yakın akrabalarıyla evlenenlerin idrarı, Ehrimen (= Şeytan) tarafından özellikle saf ve bozulmamış olarak görülür ve bu nedenle ceset taşıyıcıları tarafından kendilerini yıkamak ve arındırmak için kullanılabilir. (12336)
“Xweydude”, kraliyet ailesi ile soylular ve muhtemelen dîn adamları tarafından yaygın olarak uygulanıyordu. Ancak diğer sınıflardaki aileler tarafından yaygın olarak uygulanıp uygulanmadığı bilinmemektedir. Modern Zerdüştîlik’te neredeyse yok denecek kadar azdır ve 11. yy’da mevcut bir uygulama olarak ortadan kalktığı belirtilmiştir. (12337)
Axamenîş İmparatorluğu’nda, üvey kardeşler, yeğenler ve kuzenler gibi aile üyeleri arasında evlilikler gerçekleşiyordu ancak “ensest” olarak görülmüyordu. Yunan kaynakları, kardeş – kız ve baba – kız evliliklerinin kraliyet ailesi içinde gerçekleştiğini iddiâ ediyor ancak bu anlatıların güvenilirliğini belirlemek sorunlu olmaya devam ediyor, çünkü düşmanları tarafından yazıldığı için anlatılanlar kuşkuludur. (12338)
Antik Yunan tarihçi Heredot (M. Ö. 484 – M. Ö. 425)’a göre, Şâh II. Kambujiya (? – M. Ö. 522), iki kızkardeşi Hutausa (M. Ö. 550 – M. Ö. 475) ve Roşane (? – ?) ile evlendiği varsayılıyor. (12339) Bu yasadışı olarak kabul edilirdi. Kambujiya’ya karşı ensest yapmakla ilgili suçlamalar, onun “çılgınlığını ve kibrini” göstermek için tasarlanmış “küfürlü eylemlerinin” bir parçası olarak belirtiliyor. Fakat bu raporların hepsi, II. Kambujiya’ya karşı düşmanca olan aynı Mısır kaynağından geliyor ve Apis boğasının öldürülmesi gibi bu “suç” iddiâlarının bazılarının yanlış olduğu ortaya çıkarıldı. Bu da genel olarak Axamenîş Uygarlığı’na ve Zerdüştî toplumlara yönelik sözde “ensest” eylemleri raporunun şüpheli olduğu anlamına geliyor. (12340)
Lidyalı Ksántos (? – ?) ve Knidoslu Ktisiãs (? – ?) gibi Yunan kaynakları, Macî rahiplerinin akrabalarıyla cinsel ve evlilik ilişkileri olduğunu belirtirken, Heredot, I. Kambujiya’dan önce bunun bir İran uygulaması olmadığını belirtir. Romalı şairler Gaius Valerius Catullus (M. Ö. 84 – M. Ö. 54) ve Pablius Ovidius Naso (M. Ö. 43 – M. S. 18), Axamenîş İmparatorluğu’ndaki akraba ilişkilerine âtıfta bulunurken, Romalı tarihçi Quintus Curtius Rufus (? – 41), Soğd Valisi Sisimithra (? – ?)’nın kendi annesinden iki oğlu olduğunu ileri sürer. (12341)
Antik Yunanistan’da, efsanevî Termopil Savaşı (M. Ö. 480)’nın kahramanı olan Sparta Kralı I. Leonidas (M. Ö. 540 – M. Ö. 480), üvey kardeşi I. Kléomenis (? – M. Ö. 490)’in kızı olan yeğeni Gorgó (? – M. Ö. 480) ile evliydi. Yunan yasaları, farklı annelere sahip olmaları durumunda bir erkek ve kız kardeş arasında evliliğe izin veriyordu. Örneğin, bazı kaynaklar Atinalı Elpiníki Miltiádu Lakiádu (M. Ö. 510 – M. Ö. 450)’nun bir süre üvey kardeşi Kimon Miltiádu Lakiádu (M. Ö. 510 – M. Ö. 450) ile evli olduğunu söylüyor. (12342)
Yunanlar’da Olimpos Tanrıları arasında kardeş evlilikleri vardı. Örneğin Yüce Tanrı Zeus ile karısı Hera kardeştiler. Ancak insanlar arasında bile akrabalık ilişkileri mutlak olarak yasaklanmamıştır. Kardeş evliliğinin Ptolemaĩos kralları dönemindeki Helenistik dünyada kabul gördüğü anlaşılıyor. Ancak üvey kardeşler arasındaki ilişkilerin yasadışı kabul edilip edilmediği tam olarak açık değildir. (12343)
Daha sonra gelen Roma İmparatorluğu döneminde, bu durum biraz iyileştirildi. Roma medenî hukuku, dört derece akrabalık içinde evlilikleri yasakladı, ancak evlilikle ilgili olarak hiçbir yakınlık derecesi tam olarak netleştirilmemişti. Roma medenî hukuku, ebeveynler ve çocuklar arasında, ister yükselen ister alçalan soydan olsun, sonsuza kadar herhangi bir evliliği kesin olarak yasakladı. Evlat edinme durumu da aynı kapsama alındı. Evlat edinen bir babanın – evlat edinme feshedilmiş olsa bile – özgürleştirilmemiş bir kız veya torunla evlenememesi anlamında yakınlıkla aynı kabul edildi. (12344)
Ensest birliktelikler, Antik Roma’da caydırıldı ve “nefas” (Tanrılar’ın ve insanların yasalarına aykırı) olarak kabul edildi. 295 yılında ensest, “ensest” kavramını eşit olmayan iki kategoriye ayıran bir imparatorluk fermanı ile açıkça yasaklandı: İmparatorluktaki hem Romalılar’a hem de Romalı olmayanlara uygulanan “incestus iuris gentium” ve yalnızca Roma vatandaşlarını ilgilendiren “incestus iuris civilis”. Bu nedenle, örneğin bir Mısırlı kendi teyzesiyle evlenebilirdi ancak bir Romalı evlenemezdi. Fakat ensest eyleminin Roma İmparatorluğu’nda kabul edilemez olmasına rağmen, Caligula adıyla bilinen Roma İmparatoru Gaius Caesar Augustus Germanicus (12 – 41)’un üç kızkardeşiyle (Julia Livilla, Drusilla ve Agrippina) cinsel ilişki yaşadığı söylentisi vardır. (12345)
Roma İmparatoru Tiberius Claudius Caesar Augustus Germanicus (M. Ö. 10 – M. S. 54), önceki karısını idam ettikten sonra, kardeşinin kızı Genç Julia Agrippina (15 – 59) ile evlendi ve yasayı, aksi takdirde yasadışı olan bir birlikteliğe izin verecek şekilde değiştirdi. (12346) Sadece bir kızkardeşin kızıyla evlenmeyi yasaklayan yasa kaldı. (12347)
Antik Roma’da ensest karşıtı tabu, politikacıların ensest suçlamalarını (genellikle asılsız suçlamalar) hakaret ve siyasî hak mahrumiyeti aracı olarak kullanmalarıyla ortaya çıkar.
Antik Yunanlar’da olduğu gibi, Romalılar arasında da “incestus iure civili” esas olarak ebeveynler ile çocuklar, torunlar vb. arasındaki ilişkiler olarak tanımlanıyordu. “Ensest” kavramı, genel olarak “saf olmayan”, “gayr-ı ahlakî”, “iffetsiz” anlamlarına gelen Latince “incestus” kelimesinden türemiştir. (12348) Dînî yasaya (nefas) aykırı suçları ve özellikle bir Vesta Bakiresi’nin iffet emrini ihlal etmesini ifade eden bir terimdi. Bu yasak evlat edinilen çocuklara bile uygulanıyordu. Ensest evliliklerden doğan çocuklar babasız kabul ediliyordu ve miras alma hakları yoktu. Birinin sadece ensest olarak ilan edilebilecek bir evlilikten çocukları varsa, ölümü halinde mal varlığı vergi makamlarına devredilirdi. Bu nedenle ensest soruşturmaları (özellikle imparatorluk döneminde) esas olarak zenginlere yönelik olmuş, konuyla ilgili mevzuat zamanla giderek genişletilmiş ve detaylandırılmıştır.
Romalı hukukçu Gaius (130 – 80), “Institutiones” adlı eserinde yasal durumu anlatır ve bir erkek ile kardeşinin kızı arasındaki ilişkinin caiz olduğunu, ancak kızkardeşinin kızıyla olan ilişkinin caiz olmadığını belirtir. (12349) Bu durum, İmparator Claudius’un Senato tarafından böyle bir evliliğe davet edilmesinden beri böyleydi ve bu sayede kardeşi Nero Claudius Germanicus (M. Ö. 15 – M. S. 19)’un kızı Agrippina ile evlenebilmişti. (12350) Bu karar hukuk tarihine “Senatus consultum Claudianum” olarak geçti ve 438 yılında “Codex Theodosianus”ta açıkça yürürlükten kaldırıldı. O tarihten sonra amca evliliği de ölümle tehdit edildi. (12351)
Gaius’a göre aşağıdaki bağlantılar yasaktı:
* üvey kardeşler ve evlat edinilmiş kardeşler de dahil olmak üzere kardeşler arasında (yasak, evlat edinmenin iptal edilmesiyle kaldırıldı)
* kaynana veya gelinle
* üvey kız veya üvey anne ile (12352)
Romalı hukukçu ve diplomat Gnaeus Domitius Annius Ulpianus (170 – 228)’a göre, “ensest” ve dînî olarak yasaklanmış evlilik olan “incestae et nefariae nuptiae” yasakları, 3. yy’da anne – baba, çocuklar ve dördüncü dereceye kadar kardeşler için de geçerliydi (Claudius istisnası hariç). (12353)
Ensest ilişkiye ceza olarak bahsedilen Tarpeian Kayası’ndan düşme olayı, daha çok ihmalkâr Vesta Bakiresi’ne âtıfta bulunuyor gibi görünüyor. (12354) Ancak ensestin bu şekilde özellikle dramatik biçimde cezalandırıldığı belgelenmiş vakalar da var: Romalı tarihçi, siyasetçi ve senatör Publius Cornelius Tacitus (56 – 120)’a göre, İmparator Tiberius Iulius Caesar Augustus (M. Ö. 42 – M. S. 37), kızıyla ensest ilişkiye girdiği için, Roma’da yaşayan Córdobalı bir İspanyol olan Sextus Marius (? – 33)’u kayadan attırdı. Ancak Tacitus, Marius’un Hispania (İspanya)’nın en zengin adamı olduğunu (ve servetinin elbette müsadere edildiğini) vurgular. (12355)
Aslında ensest cezası muhtemelen çoğunlukla aile mahkemesinin sorumluluğundaydı (12356) ve daha sonraki zamanlarda sürgün, mal varlığı cezaları ve bedensel cezalarla cezalandırıldı (12357). Roma İmparatoru I. Flavius Petrus Sabbatius Iustinianus (482 – 565), hazırladığı hukuk külliyatı “Corpus Iuris Civilis”te, ensest ilişkiden doğan çocuklar ve bu ilişkiye dahil olanların malları konusunda bir kez daha kesin düzenlemeler sunmaktadır. (12358) Bir kez daha, geç antik çağa kadar ensestin, miras ve çeyiz yoluyla varlıkların transferini mümkün olduğunca akraba çevresi içinde tutmaya çalışan zengin bir üst sınıfın üyeleri tarafından işlenen bir suç olduğu açıkça ortaya çıkıyor.
Stoacılık’ın kurucusu olan Kıbrıslı filozof Zínos o Kitieús (M. Ö. 334 – M. Ö. 262), “Cumhuriyet” adlı eserinde ensestin izin verilebilir olduğunu belirtti. Tıpkı daha sonraki önemli Stoacı filozof Hrúsippos ó Suleús (M. Ö. 279 – M. Ö. 206)’un da yaptığı gibi. Ancak Zínos, yalnızca hasta annesiyle üremek ve “şanlı” çocuklar doğurmak gibi benzersiz koşullar altında ensesti savunur ve böylece onu rahatlatır. Aksi takdirde ensest doğaya aykırı olduğu için kınanır. Zínos, ensesti ahlâkî ve psikolojik bir bakış açısından daha da kınar ve bunun Pláton (M. Ö. 427 – M. Ö. 347)’un “sınırsız arzuyla yönetilen bir rûh” olarak tanımlanan “zalim rûhu”nun bir işareti olduğunu düşünür. Mitolojik kral “Oidipous” karakterini trajik bir örnek olarak kullanır. (12359) Bununla birlikte, M. Ö. 1. yy’daki Stoacı müritler, Zínos’un “Cumhuriyet”i yazdığında “genç ve düşüncesiz” olduğunu söyleyerek ensest yanlısı savunuculuğu küçümsediler. (12360)
Ensest evlilikler, Peru’daki İnka (Tawantinsuyu) Uygarlığı’nda, Antik Hawaii Adaları (Mokupuni o Hawai’i)’nda ve zaman zaman Orta Afrika, Meksika ve Tayland’da da görülmüştür. (12361) Antik Mısır firavunları gibi İnka hükümdarları da kızkardeşleriyle evlenmiştir. Örneğin İnkalar’ın 11. “Tanrı İmparatoru” Huayna Qapap (1487 – 1527)’ın anne ve babası Mama Uqllu Koya (? – 1493) ve Thúpaq İnka Yupanki (1471 – 93), hem karı – koca hem kardeştiler. (12362)
Ensest evlilikler ayrıca eski Japonya’nın kraliyet evlerinde de görülmüştür. (12363) Eski Japonya’da üvey kardeş evliliklerine bir örnek, İmparator Bidatsu-tennō (538 – 85) ile üvey kızkardeşi İmparatoriçe Suiko-tennō (554 – 628)’nun evliliğidir. (12364) Japon Prensi Kinaşi no Karu no Miko (? – 453), öz kızkardeşi Prenses Karu no Ōiratsume (? – ?) ile cinsel ilişkiye girmiştir, ancak bu eylem “aptalca” olarak görülmüştür. (12365)
Ensest evlilikler ayrıca eski Kore’nin kraliyet evlerinde de görülmüştür. (12366) Diğer ailelerin devletteki etkisini önlemek için, Kore’deki Goryeo Hanedanı hükümdarı Gwangyong (925 – 75), 10. yy’da üvey kızkardeşi Daemok (? – ?) ile evlenmiştir. (12367) Kan bağı olmayan bir aile üyesiyle evlilik de ahlâka aykırı olarak kabul edilmiş ve bu nedenle ensest sayılmıştır. Bunun bir örneği, ölen babasının cariyelerinden birine tecavüz eden ve bu nedenle annesi olarak kabul edilen 14. yy Goryeolu Çunghye (1315 – 44)’dir. (12368)
İskandinavya’daki Viking mitolojisinde, erkek kardeş – kız kardeş evliliği temaları vardır. Bunun en belirgin örneği, Njörðr ile Freyja ve Freyr’in ebeveynleri olan isimsiz kız kardeşi (belki de Nerthus) arasındadır. Loki de Freyja ve Freyr’i cinsel ilişki yaşamakla suçlar. (12369)
Ortaçağ boyunca Avrupa’daki birçok devletin kralı, siyasî evlilikler nedeniyle akrabaydı, bu tür evliliklerin çoğu bir dereceye kadar kuzenler, amcalar ve yeğenler arasındaydı. Bu özellikle Habsburg, Hohenzollern, Savoy ve Bourbon kraliyet evlerinde geçerliydi. Ancak diğer kültürlerde hoşgörüyle karşılanmış olabilecek kardeşler arasındaki ilişkiler “iğrenç” olarak kabul edildi. Örneğin İngiltere Kraliçesi Anne Boleyn (1507 – 36) ve kardeşi George Boleyn (1504 – 36)’in ensest yaptıkları yönündeki asılsız suçlama, her ikisinin de Mayıs 1536’da idam edilmesinin nedenlerinden biriydi. Tarihçiler, Anne Boleyn ve George Boleyn’e yönelik asılsız suçlamanın, Kral VIII. Henry (1491 – 1547)’nin Jane Seymour (1508 – 37) ile evlenmesini sağlamak için uydurulduğu konusunda hemfikirdir. (12370)
İlk olarak 12. yy’da dîndar ama laik kesimin Lyonlu Pierre Valdo (1140 – 1205)’nun düşünceleri etrafında toplanması üzerine Güney Fransa’da kurulmuş çileci bir akım olup Katolik Kilisesi’ne karşı takındığı eleştirel yaklaşım nedeniyle zaman zaman “proto-Protestan” (ön-Protestan) olarak da adlandırılan, Katolik Kilisesi tarafından “sapkın” ilan edilmiş olup engizisyona tabi tutulmuş ve dînden atılmış olan Valdéisme (Valdoculuk) gibi mezhepler ensestle suçlandı. (12371)
Avrupa’da, yüksek soylular ve özellikle yönetici hanedanlar arasındaki kuzen evlilikleri 20. yy’a kadar istisna olmaktan çok kuraldı. Hemen hemen her kraliyet veya prens evliliği ikinci veya daha üst kuzenler arasındaydı. Ancak kuzenler arasındaki ilişkiler de tüm yönetici hanedanlarda, özellikle de Habsburg Hanedanı’nda ortalamanın üzerinde yaygındı. Önemli bir örnek, Kutsal Roma İmparatoru, Avusturya İmparatoru, Macaristan Kralı, Hırvatistan Kralı, Bohemya Kralı ve Alman Konfederasyonu Başkanı II. Franz Joseph Karl (1768 – 1835), Avusturya ve Toskana Büyük Dükü III. Ferdinand Joseph Johann (1769 – 1824) ve Avusturya Arşidüşesi Maria Klementine Josepha Johanna Fidelis (1777 – 1801)’in sırasıyla 1790 ve 1797’de prensesler Maria Theresa Karolina Giuseppina (1772 – 1807) ve Maria Luisa (1798 – 1857) ile Napoli – Sicilya Veliaht Prensi I. Francesco Gennaro (1777 – 1830)’yla evlenmesidir. Bu çiftler, ebeveynleri Kutsal Roma İmparatoru, Bohemya Kralı, Hırvatistan Kralı, Macaristan Kralı ve Toskana Büyük Dükü II. Leopold (1747 – 92) ve İspanyol eşi Kraliçe María Luisa de Borbón (1745 – 92) ile Napoli – Sicilya Kralı I. Ferdinando Antonio Pasquale Giovanni Nepomuceno Serafino Gennaro Benedetto de Borbón (1751 – 1825)’un ve Avusturya Arşidüşesi Maria Karolina (1752 – 1814)’nın çift evliliği yoluyla iki kez kuzendiler: Birinin karısı diğerinin kızkardeşiydi, bu yüzden Franz dayısının ve teyzesinin kızı olan Maria Theresa ile evlendi. Franz ve Maria Theresa’nın en büyük oğlu, daha sonra Avusturya – Bohemya Kralı I. Ferdinand Karl Leopold Joseph Franz Marcellin (1793 – 1875), zihinsel zayıflık ve sara hastalığına yakalanmış ve bu nedenle hükûmet etme yeteneğinden yoksun kalmıştı. (12372) Çiftin 11 çocuğu daha vardı. Bir diğer örnek ise hemofili hastalığının yayılmasıdır.
Kilise tarafından onaylanan akraba birlikteliğinin en bilinen örneği Hammerstein Evliliği’dir.
– devam edecek –
DİPNOTLAR:
(12324): Robert Hans van Gulik, Sexual Life in Ancient China: A Preliminary Survey of Chinese Sex and Society from ca. 1500 B. C. till 1644 A. D., s. 19, Brill Publishing, Leiden 1974
(12325): Maurice Godelier, Métamorphoses de la Parenté, Éditeur Fayard, Paris 2004
(12326): Naphtali Lewis, Life in Egypt Under Roman Rule, Clarendon Press, Oxford 1983 / Bruce W. Frier – Roger Shaler Bagnall, The Demography of Roman Egypt, Cambridge University Press, Cambridge 1994 / Morris Keith Hopkins, Brother-Sister Marriage in Roman Egypt, Comparative Studies in Society and History, sayı 22, s. 303 – 354, Temmuz 1980, https://web.archive.org/web/20160303180202/http://humweb.ucsc.edu/jklynn/ancientwomen/HopkinsBrotherSisterMarriage.pdf / Brent D. Shaw, Explaining Incest: Brother-Sister Marriage in Graeco-Roman Egypt, MAN, sayı 27, s. 267 – 299, Haziran 1992, https://www.jstor.org/stable/2804054
(12327): Arthur Wolf – William Durham, Inbreeding, Incest and the Incest Taboo: The State of Knowledge at the Turn of the Century, Walter Scheidel, “Ancient Egyptian Sibling Marriage and the Westermarck Effect”, s. 93 – 108, Stanford University Press, Redwood City 2004 / Sabine Renate Huebner, The Family in Roman Egypt: A Comparative Approach to Intergenerational Solidarity and Conflict, Cambridge University Press, Cambridge 2013 / Sabine Renate Huebner, Brother-Sister’ Marriage in Roman Egypt: A Curiosity of Humankind or a Widespread Family Strategy?, The Journal of Roman Studies, sayı 97, s. 21 – 49, Kasım 2007, https://www.cambridge.org/core/journals/journal-of-roman-studies/article/abs/brothersister-marriage-in-roman-egypt-a-curiosity-of-humankind-or-a-widespread-family-strategy/0171509A58B41CD9A1C16A9E65D86FD4
(12328): Sheila L. Ager, Familiarity Breeds: Incest and the Ptolemaic Dynasty, The Journal of Hellenic Studies, sayı 125, s. 1 – 34, Kasım 2005, https://www.jstor.org/stable/30033343
(12329): Elizabeth Donnelly Carney – Sabine Müller, The Routledge Companion to Women and Monarchy in the Ancient Mediterranean World, Routledge & Taylor & Francis Publishing, Londra & New York 2020 / Sheila L. Ager, agm
(12330): Morris Keith Hopkins, Brother-Sister Marriage in Roman Egypt, Comparative Studies in Society and History, sayı 22, s. 303 – 354, Temmuz 1980, https://web.archive.org/web/20160303180202/http://humweb.ucsc.edu/jklynn/ancientwomen/HopkinsBrotherSisterMarriage.pdf / Brent D. Shaw, Explaining Incest: Brother-Sister Marriage in Graeco-Roman Egypt, MAN, sayı 27, s. 267 – 299, Haziran 1992, https://www.jstor.org/stable/2804054
(12331): Hammurabi Kanunları, Yasalar, yasa no 154, 157 ve 158
(12332): Hammurabi Kanunları, Yasalar, yasa no 157
(12333): Albert De Jong, Traditions of the Magi: Zoroastrianism in Greek and Latin Literature, s. 430 – 433, Brill Publishing, Leiden & Köln & New York 1997 / Walter Scheidel, Brother-Sister and Parent-Child Marriage Outside Royal Families in Ancient Egypt and Iran: A Challenge to the Sociobiological View of Incest Avoidance?, Ethology and Sociobiology, sayı 17, s. 319 – 340, Eylül 1996, https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S016230959600074X?via%3Dihub / María Olalla García, “Xwedodah”: El Matrimonio Consanguíneo en la Persia Sásanida – Una Comparación Entre Fuentes Pahlavíes y Greco-Latinas, Iberia: Revista de la Antigüedad, sayı 4, s. 181 – 197, 2001, https://publicaciones.unirioja.es/ojs/index.php/iberia/article/view/267 / Joan M. Bigwood, “Incestuous” Marriage in Achaemenid Iran: Myths and Realities, Klio, sayı 91, s. 311 – 341, Aralık 2009, https://www.semanticscholar.org/paper/%E2%80%9AIncestuous%E2%80%99-Marriage-in-Achaemenid-Iran%3A-Myths-and-Bigwood/f1031f31f55edfdd77080935adffee3c0706d812
(12334): Satnam Mendoza Forrest – Prods Okdor Skjærvø, Witches, Whores, and Sorcerers: The Concept of Evil in Early Iran, University of Texas Press, Austin 2011 / Yishai Kiel, Sexuality in the Babylonian Talmud: Christian and Sasanian Contexts in Late Antiquity, cilt 2, “The Pahlavi Doctrine of Xwēdōdah”, s. 149 – 181, Cambridge University Press, Cambridge 2016
(12335): Han Jan Willem Drijvers, The Book of the Laws of Countries: Dialogue on Fate of Bardaisan of Edessa, s. 43 – 45, Van Gorcum & Company Publishing, Assen 1965
(12336): Denkard, kitap 8, bölüm 44, s. 42 ve devamı
(12337): Eric Berkowitz, Sex and Punishment: Four Thousand Years of Judging Desire, s. 21 – 22, Counterpoint Press, Berkeley 2012 / ayrıca bkz. Encyclopædia Iranica, Prods Okdor Skjærvø, “Marriage” maddesinin “Next-Of-Kin Marriage in Zoroastrianism” alt başlığı, https://iranicaonline.org/articles/marriage-next-of-kin
(12338): Encyclopædia Iranica, Maria Brosius, “Women” maddesinin “In Pre-Islamic Persia” alt başlığı, https://web.archive.org/web/20200313213156/http://www.iranicaonline.org/articles/women-i
(12339): Encyclopædia Iranica, Muhammad A. Dandamayev, “Cambyses” maddesi, https://www.iranicaonline.org/articles/cambyses-opers / Maria Brosius, age
(12340): Maria Brosius, age
(12341): Encyclopædia Iranica, Prods Okdor Skjærvø, “Marriage” maddesinin “Next-Of-Kin Marriage in Zoroastrianism” alt başlığı, https://iranicaonline.org/articles/marriage-next-of-kin
(12342): Hellenic World Encyclopaedia, Michael Lahanas, “Elpinice” maddesi, https://web.archive.org/web/20090921025414/http://www.mlahanas.de/Greeks/Bios/Elpinice.html
(12343): Rudolf Kassel – Colin Austin, Poetae Comici Graeci (PCG), Fr. 221, De Gruyter Verlag, Berlin & New York 1983
(12344): Patrick Colquhoun, A Summary of the Roman Civil Law: Illustrated by Commentaries on and Parallels from the Mosaic, Canon, Mohammedan, English, and Foreign Law, s. 513 – 514, Wm. Benning & Co. Publishing, Londra 1849
(12345): David Morris Potter, Emperors of Rome, s. 62, Quercus Publishing, Englewood Cliffs 2007
(12346): age, s. 66
(12347): Judith Evans Grubbs, Women and the Law in the Roman Empire: A Sourcebook on Marriage, Divorce and Widowhood, s. 137 ve devamı, Routledge Publishing, Abingdon & New York 2002
(12348): Ancrene Wisse, “Incest” maddesi, Londra 1225
(12349): Gaius, Institutiones, cilt 1, s. 59 – 65, Roma 161
(12350): Gaius Suetonius Tranquillus, De Vita Caesarum: Claudius, 26.3, Roma 120
(12351): Codex Theodosianus, 3.12.1, Roma 438
(12352): Gaius, Institutiones, Roma 161
(12353): Gnaeus Domitius Annius Ulpianus, Regulae, 5.6, Roma 220
(12354): Marcus Tullius Cicero, De Legibus, 2.22, Roma M. Ö. 51 / Marcus Fabius Quintilianus, Institutio Oratoria, 7.8.3, Roma 90
(12355): Publius Cornelius Tacitus, Annales, 6.19, Roma 120
(12356): Der Neue Pauly (DNP), cilt 5, Constanze Ebner, “Incestus”, s. 963 – 964, Metzler Verlag, Stuttgart 1998
(12357): Codex Theodosianus, 3.12.3, Roma 438
(12358): Flavius Petrus Sabbatius Iustinianus, Corpus Iuris Civilis, 12.3 ve 89.15, Roma 534
(12359): Brian S. Hook, Oedipus and Thyestes among the Philosophers: Incest and Cannibalism in Plato, Diogenes,and Zeno, Classical Philology, sayı 100, s. 17 – 40, Ocak 2005, https://www.journals.uchicago.edu/doi/10.1086/431428
(12360): Filódimos ó Ğadareús, Perí ton Stoikón, cilt 2, bölüm 9, Herkulaneum M. Ö. 35
(12361): The Risks and Rewards of Royal Incest, National Geographic Magazine, https://web.archive.org/web/20100822132434/http://ngm.nationalgeographic.com/2010/09/tut-dna/dobbs-text/2
(12362): Pedro Sarmiento de Gamboa, The History of the Incas, s. 171, University of Texas Press, Austin 2007
(12363): George Patrick Smith, Family Values and the New Society: Dilemmas of the 21st Century, s. 143, Bloomsbury Academic Press, Londra 1998
(12364): Arthur Lloyd, The Creed Of Half Japan: Historical Sketches Of Japanese Buddhism, s. 180, Kessinger Publishing, Whitefish 2004
(12365): Edwin A. Cranston, A Waka Anthology: The Gem-Glistening Cup, s. 805, Stanford University Press, Stanford 1998
(12366): George Patrick Smith, Family Values and the New Society: Dilemmas of the 21st Century, s. 143, Bloomsbury Academic Press, Londra 1998
(12367): Edward J. Shultz, Generals and Scholars: Military Rule in Medieval Korea, s. 169, University of Hawaii Press, Honolulu 2000
(12368): Asogawa Shizuo, 本当に悲惨な朝鮮史「高麗史節要」を読み解く, s. 58 – 59, 株式会社 Kadokawa フューチャー パブリッシング, Tokyo 2017
(12369): Bütün kaynaklarda “Vikingler’de dînî inanç”
(12370): Meilan Solly, The Myths of Lady Rochford, the Tudor Noblewoman Who Supposedly Betrayed George and Anne Boleyn, Smithsonian Magazine, 4 Ağustos 2022, https://www.smithsonianmag.com/history/the-many-myths-of-lady-rochford-the-tudor-noblewoman-who-supposedly-betrayed-george-and-anne-boleyn-180980520/
(12371): Andrew Colin Gow – Robert B. Desjardins – François V. Pageau, The Arras Witch Treatises: Johannes Tinctor’s Invectives Contre la Secte de Vauderie and the Recollectio Casus, Status et Condicionis Valdensium Ydolatrarum by the Anonymous of Arras (1460), Magic in History Sourcebooks, s. 64, Pennsylvania State University Press, University Park 2016
(12372): Richard Reifenscheid, Die Habsburger in Lebensbildern – Von Rudolf I. bis Karl I., s. 264 ve devamı, Styria Verlag, Graz & Viyana & Köln 1982
SEDİYANİ HABER
15 ŞUBAT 2025
