Onları Sevmekle Başlar Herşey
İbrahim Sediyani
İnsan sosyal bir varlıktır; yalnız başına yaşamaz.
Yaşadığımız hayatı sadece diğer insanlarla değil, hayvanlarla ve bitkilerle de paylaşıyoruz. Ancak çevremizdeki insanlarla ilişkilerimizde gösterdiğimiz pek çok hassasiyeti, hayvanlara ve bitkilere karşı neden göstermiyoruz?
Dilleri olmadığı için mi? Bizden hiçbir zaman hesap soramayacakları için mi? Ayıplarımızı, günahlarımızı, kötülüklerimizi yüzümüze vuramayacakları için mi? Ya da aslında, hiçbir zaman bize güç yetiremeyecekleri için mi?
Oysa onları sevmekle başlar herşey.
Ey insan; şu çevrendeki günâhsız ve mâsum, ağzı yok dili yok hayvancağızlara dikkatle bakmayı hiç denedin mi?
İnsanın bozulmamış halidir onlar. İnsanın günahkârlaşmamış, zalimleşmemiş, bozgunculaşmamış, çirkinleşmemiş halidir.
Fıtratın bozulmamış halidir onlar.
Çocukluğumuzdaki gibi mâsum ve temiz kalmış halimizdir. Büyümemiş çocukluğumuzdur onlar; büyümemiş ihtiraslarımız, büyümemiş doyumsuzluğumuz, büyümemiş sahteciliğimiz, büyümemiş isyankârlığımızdır.
Onları sevmekle başlar herşey.
Onları sevmiş olsaydık, biribirimizi de severdik.
Onların hak ve hukuklarına riayet etmiş olsaydık, biribirimizin hak ve hukukunu da çiğnemezdik.
Onlara karşı şefkatli ve merhametli olabilseydik, aynı şefkat ve merhameti biribirimize karşı da gösterirdik.
En önemlisi de, onlarla birlikte yaşamayı öğrenebilmiş olsaydık, aramızdaki farklılıklara rağmen, aramızdaki inanç, düşünce, dil ve kültür farklılıklarına rağmen, biribirimizle yaşamayı da öğrenmiş olurduk.
Onları sevmekle başlar herşey.
Ey insan; hangi inanca mensup olursan ol, hangi düşünceyi taşırsan taşı, hangi dili konuşursan konuş, hangi kültüre sahip olursan ol, hangi çizgide bulunursan, hangi yoldan gidersen git, hayatta ilk öğreneceğin şey, onları sevmek olsun.
Nasıl bir hayat yaşarsan yaşa, hangi yaşam tarzına sahip olursan ol, nerede, nasıl ve ne için yaşarsan yaşa, hayata onları sevmekle başla.
Çünkü onları sevmekle başlar herşey.
Bilgiyle değil, kültürle değil, parayla değil, zenginlikle değil, kariyerle değil, diplomayla değil, onları sevmekle başlar.
İnsanın ilk eğitim yuvası, ilk okulu, mektebi, hayvanlardır. Bilginin de, kültürün de, zenginliğin de, kariyerin de ilk adımı, ilk dersi, onları sevmektir.
Onları sevmekle başlar herşey.
Sevgili Peygamberimiz (saw), yedirip içirmeyerek hapsedip ölümüne sebep olduğu bir kedi yüzünden bir kadının cehennemlik olduğunu (Buharî, Bed’ul- Xelq, cilt 17, Edeb 17; Ezan 90), bir kişinin ise susuzluktan kıvranan bir köpeğe acıyıp ayakkabısıyla kuyudan su çekip içirdiği için cennete girdiğini haber vermiştir (İmam Newewî, Riyaz’us- Salihîn, Hâdis no: 1608).
Düşünebiliyor musunuz? Biri sırf bir kediyi yedirip içirmeyerek hapsedip ölümüne sebep olduğu için cehennemlik oluyor; isterse o kişi bütün hayatını ibadetle geçirmiş olsun. Başka biri de, bir köpeğe acıyıp ayakkabısıyla kuyudan su çekip içirdiği için cennete gidiyor; isterse o kişi bütün hayatını günâh içinde geçirmiş olsun.
Demek ki neymiş?
Onları sevmekle başlar herşey.
sediyani@gmail.com
CEYLAN PINARI
11 EKİM 2010
ONLARI SEVMEKLE BAŞLAR HERŞEY
