Lê lê Diyarbekir…
Çıma iro brîndar û belengazi,
Zuva mın dıl da te, hzo te nezani,
Em bune hûstixwer û jar û tazi,
Zuva mın dıl da te, hzo te nezani.
Lê lê Diyarbekir…
Bo eşqa te mın ava Diclê zha kır,
Bı êstrıkên xwe axa te avakır,
Gûla mın kingê navê te bu bakır,
Zuva mın dıl da te, hzo te nezani.
Lê lê Diyarbekir…
Ez evindarım mina wan sûmbıla,
Bı xwînê dınıvsinım te rûpela,
Bı xwîna şehîdên meyê Kerbela,
Zuva mın dıl da te, hzo te nezani.
Lê lê Diyarbekir…
Tû evindara gelê bındestani,
Her dem ser zmanê stran û helbestani,
Tû jiyana ser singê Kûrdistani,
Zuva mın dıl da te, hzo te nezani.
Lê lê Diyarbekir…
Em hev cıhkırın xwînxwerên biyani,
Tû ne hevcîyê zozan û çiyani,
Bawer tû nexweşîya Sêdiyani,
Zuva mın dıl da te, hzo te nezani.
29’ê Rêzber 1993
GÜLİSTAN
